diary of a mad arab housewife

Eid al-Adha 2012. Nasz pierwszy wspólny Eid al-Adha. Postanowiliśmy go spędzić u przyjaciół na Saharze

Prawdziwi Polacy i prawdziwi patridioci… patrioci. Chciałam wam coś opowiedzieć. Życie z Arabem jest jak

Rzecz będzie o arabskich teściowych. Rzecz się ma jeszcze gorzej niż z polskimi teściowymi. Szkoda,

Człowiek nigdy nie wie wszystkiego, nawet o sobie samym. Właśnie ze zdziwieniem odkryłam, że moja

Ciąża to czas niespodzianek, nowych odkryć i ciągłych zaskoczeń. Szczególnie pierwsza. Nagle dowiadujesz się, że

Wspominałam już nie raz i nie dwa, jak bardzo kocham te momenty w życiu, kiedy

Czasami mam wrażenie, że w Maroku specjalnie zastawia się na ulicach pułapki na ludzi. Taka

Z głową pełną dżinnów (po lekturze „Domu Kalifa” i przed lekturą „Domu w Fezie„) dosyć

Nie lubię mojego życia. Nie życia w ogóle. Tylko tego, które teraz prowadzę. Dupogodziny przed

I będę Cię miała w wątrobie aż do śmierci? Brzmi prawie jak deklaracja przywiązania chorego

Trochę czuję się jak barbarzyńca, który szpilą uwalnia życie z pięknego motyla, by zamknąć go

Idziemy w czwórkę. Płacimy kilka dirhamów za wjazd i już jesteśmy za bramą. Mi zapiera

„Bóg stworzył kraje bogate w wodę, aby ludzie byli szczęśliwi, a pustynie, aby mogli tam

Piesi i osły chodzą tu jak roztargnione i rozlazłe trole. Przebiegają w najdziwniejszych i najmniej