Japońska księga duchów i demonów
Prezentowana XII-wieczna księga w całości poświęcona jest duchom, demonom i tajemniczym zdarzeniom. Na całość składało się oryginalnie ponad tysiąc opowiadań w trzydziestu jeden księgach (niestety do dziś zachowały się trzy z nich, zaś dwie kolejne są niekompletne).
Opowiadania zawarte w „Japońska księga duchów i demonów. Zbiór historii dawnych i obecnych Konjaku monogatari”, przekazywane są z pokolenia na pokolenie i miały na celu przestraszyć, rozśmieszyć, może zastanowić, ale przede wszystkim zapewnić rozrywkę. Jedne z nich kończą się morałem, inne po prostu wychwalają czyny dzielnych postaci, które często wychodzą obronną ręką ze spotkań ze zjawami. Czytelnik może dowiedzieć się z nich, dlaczego lepiej nie zapuszczać się w odludne okolice, nie zatrzymywać się w nieznanych budynkach i dlaczego należy uważać na miejsca niezbyt popularne, takie jak urzędy. Historie pozwalają spojrzeć na Japonię z czasów, gdy na ulicach stolicy spotkać można było najprawdziwszego demona, a piękna nieznajoma mogła okazać się w rzeczywistości… lisem.
Moje ulubione opowiadanie? Chyba „Dziecięca rączka w Momozono”. Zdecydowanie dziecięca rączka machająca zachęcająco ze szczeliny w kolumnie potrafi zaintrygować najbardziej! Chociaż przestraszyć nas pewnie nie zdoła. Zapewne Japończycy czytający lub słuchający opowieści zawartych w zbiorze Konjaku o wiele bardziej przeżywali te historie, które przecież często działy się w ich czasach i w ich okolicy!
Tagi: duchy, Japonia, książka
