Marokańskie bidonville – miasta z puszek [FOTOREPORTAŻ]
Bidonville to francuskie określenie na slumsy (miasta z puszek). Pierwsze bidonville powstało w Casablance w 1953 r. Dzielnice biedoty, z domami skleconymi z dykty, tektury, blachy falistej, rozbitych skrzyń i innych nietrwałych materiałów rozrastają się w Maroku od 40 lat w sposób zupełnie nie kontrolowany. Nazwa upowszechniła się również w samej Europie, kiedy emigranci z Afryki Północnej stworzyli takie osiedla na obrzeżach Paryża.
Francuskim słowem „bidonvilles” określa się slumsy nie tylko w Maroku ale również w Kenii (w Peru i Wenezueli są to „barriadas”; w Argentynie „barrios”; w Indiach „bustees” lub „cheris”; „favelas” w Brazylii; „callampas” w Chile; „geçecondu” w Turcji; w Pakistanie – „jhuggis”; „mocambos” w Brazylii; „paracaidistas” w Meksyku).
Mieszkańcy bidonville przybyli do rozwijającego się miasta z odległych wsi i gór. Mieli nadzieję na lepsze życie i znalezienie pracy. Ale życie w mieście staje się dla nich szkołą przetrwania, bo trudno o pracę, kiedy się nie umie ani pisać, ani czytać (analfabetyzm w Maroku sięga 45 proc.) i nie ma się żadnego konkretnego fachu. Zmuszeni zamieszkać w prowizorycznych osiedlach koczują w nieludzkich warunkach, żyją z dnia na dzień, niepewni co przyniesie im jutro.
Władze państwowe i miejskie starają się walczyć z problemem, gdyż bidonville to prawdziwa wylęgarnia przestępców i islamskich terrorystów. Powszechne w nich kłopoty z bieżącą wodą i higieną stwarzają też zagrożenie epidemiologiczne. Dlatego od czasu do czasu bidonville nawiedzają wielkie buldożery, które mają zrównać tern z ziemią (z różnym skutkiem). Wyburzenie dzielnicy biedy może mieć jednak tylko jeden skutek – że jej mieszkańcy przeniosą się w inne miejsce. Władze proponują również biedakom mieszkania socjalne. Problem jednak w tym, że musieliby za nie płacić. A jak płacić, kiedy się nie ma zupełnie nic?
Wszelkie przewodniki po Maroku przestrzegają przed zapuszczaniem się w takie miejsca. Bidonville może być nieprzewidywalne i nieprzyjazne obcym, szczególnie turystom. Fotografowanie zarówno samych slumsów, jak i ich mieszkańców może się skończyć źle. Mi udało się zrobić kilka zdjęć, jak sami jednak widzicie, z bezpiecznej odległości i podskakując na dwukółce zaprzęgniętej do pędzącego konia.
Bidonville są charakterystyczne dla państw rozwijających się. W Afryce Północnej, według statystyk, żyje w nich około 30 proc. społeczeństwa. Ale osób mieszkających w takich warunkach przybywa z każdym rokiem.
Najbardziej wyjątkowe bidonville znajduje się według różnych przewodników w Casablance (blisko latarni morskiej Al-Hank). Ja jeszcze do niego nie dotarłam. Zamieszkują w nim rybacy korzystający z pobliskiego portu. Osiedle zachowało więc murek otaczający dawną wioskę nadmorską.
Do slumsów można pojechać na „własną rękę” albo raczej pod zastaw własnej głowy lub z przewodnikiem. Jedno i drugie rozwiązanie jest bardzo ryzykowne… Ale to w końcu ludzie, tacy jak my. A do odważnych świat należy 😉
Tagi: Asilah, bidonville, Casablanca, Maroko, slumsy
