Światem wstrząsnęła niedawno wiadomość o egzekucji 24-letniej Louisy Vesterager z Dani i 28-letniej Maren Ueland z Norwegii. Ciała kobiet znaleziono 17 grudnia w Maroku na terenie Atlasu Wysokiego. Tam w odludnym miejscu turystki rozbiły swój namiot. Obie zginęły od broni białej. Czterej mężczyźni, odpowiedzialni za zabójstwo złożyli wcześniej przysięgę wierności
Marokanki chętnie uprawiają czary. Ale bardzo niechętnie o nich rozmawiają. Trudno więc o jakieś kompendium wiedzy na ten temat. Są to raczej strzępki informacji, przekazywane z ust do ust. Między sobą, ale nie obcym. Niektóre z tych opowieści naprawdę mrożą krew w żyłach… Na północy Maroka, jeśli kobieta podejrzewa swojego
Ruqya stosuje się przede wszystkim w trzech przypadkach: w przypadku opętania przez dżinna, gdy doświadczyliśmy działania „złego oka” oraz gdy została przeciwko nam użyta czarna magia (sihr). Te trzy „choroby” zwiastują nam zwykle 4 objawy: niepowodzenie w życiu – masz problemy z pracą i z pieniędzmi, nie możesz się ożenić,
Amulet w kształcie kwadratu magicznego w magii arabsko-muzułmańskiej nazywany jest pieczęcią. Takie pieczęcie mogły składać się z różnych niezrozumiałych znaków, czarodziejskich słów, wersetów koranicznych, imion dżinnów, demonów itp. Kwadrat magiczny zawierający cyfry i/lub liczby (każdej literze alfabetu arabskiego jest przyporządkowana jakaś wartość liczbowa) to z arabskiego dżadwal, chatam. Uważa się,
W czasach Proroka Muhammada życie było przesiąknięte czarami. Również w Koranie zostały one potraktowane dość łaskawie, a zakazy dotyczą jedynie magii czarnej. Z czasem magiczne zaklęcia zastąpiły wersety z Koranu… Arabsko-muzułmańska magia w połączeniu z astrologią i alchemią rozwinęła się w IX-X w. I w zasadzie ma się bardzo dobrze
Harqus to stosowany w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie czarny tusz do zdobienia twarzy i rąk ornamentami o znaczeniu symbolicznym i ochronnym. Harqus to nie tatuaż – jak się powszechnie uważa. Słowo to również nie odnosi się do procesu tatuowania! Na tatuowanie używa się w marokańskim arabskim (darija) określenia washm
W islamie węzeł symbolizuje skomplikowanie (zapętlenie, zawiązanie) spraw czy życia, trudne do rozwiązania problemy… ale także ochronę przed złymi siłami. Węzły stosowano również jako rekwizyty magiczne. Najpopularniejszą metodą czarowania za pomocą węzłów było dmuchanie lub plucie w węzły (nafas al-ukad). Czarownik zawiązywał na sznurku nieparzystą liczbę węzłów (zwykle 7, 9
Krwi często przypisuje się nadnaturalne właściwości, dlatego chętnie jest ona wykorzystywana jako ofiara dla nadprzyrodzonych mocy w magicznych i religijnych rytuałach. Również w muzułmańskim Maroku, mimo iż krew w islamie jest uważana za nieczystą. Jak to możliwe? Może dlatego, że w samym islamie również pojawia się element krwawej ofiary dla
Wiara w „złe oko” jest bardzo popularna w w Afryce Północnej, Wschodniej i Środkowej, w Południowej Azji oraz w śródziemnomorskim regionie Europy. Paradoksalnie łączy ona trzy wielkie religie monoteistyczne, których drogi krzyżują się w ogniu walki na Bliskim Wschodzie. Odniesienia do „złego oka” można znaleźć w Koranie, nauczaniu Ojców Kościoła, ale również w hebrajskim
Molfar to w kulturze Hucułów obdarzony nadprzyrodzonymi zdolnościami wróżbita, czarodziej, ludowy mag. Jak wierzą Huculi, molfarzy mogą być dobrzy i źli (biali i czarni). W leczeniu ludzi i kierowaniu siłami przyrody wykorzystują oni zaklęcia, specjalne przedmioty i zioła. Molfar to czarownik parający się magią naturalną. Jego system wartości religijnych to
Przypomnę tylko, że metody mantyczne czyli wróżbiarskie dzielimy na naturalne i sztuczne. Wróżbiarstwo naturalne było specjalnością kahinów i opierało się na interpretacji znaków pochodzących bezpośrednio od sił nadprzyrodzonych (o czym pisaliśmy tutaj: Wiedza tajemna arabskich kahinów przed islamem). Wróżbiarstwo sztuczne oparte jest zaś na obserwacji znaków materialnych, odszukaniu związku pomiędzy
Słowem wstępu nadmienię tylko, że metody mantyczne czyli wróżbiarskie dzielimy na naturalne i sztuczne. Wróżbiarstwo naturalne było specjalnością kahinów i opierało się na interpretacji znaków pochodzących bezpośrednio od sił nadprzyrodzonych. Jego istotnym elementem jest ekstaza. Wróżbiarstwo sztuczne oparte jest na obserwacji znaków materialnych, odszukaniu związku pomiędzy znakiem a interesującym nas
Ozdoby i biżuteria spełniają u Tuaregów podwójną rolę – artystyczną i religijną. Naszyjniki i kolczyki mają za zadanie nie tylko zdobić, ale również służą jako talizmany zapewniające zbawienie, amulety na dobrobyt i szczęście oraz magiczna ochrona przed chorobami, ukąszeniami zwierząt, „złym oczom”, demonami i czarami. Przygotowaniem amuletów zajmują się marabuci
Na Podlasiu starsze kobiety leczące modlitwą nazywa się szeptuchami. Szeptucha to ktoś, kto modlitwą pośredniczy między chorym a Bogiem. Na Białostocczyźnie żyje ich około trzydzieści. Większość żyje między Hajnówką, Bielskiem Podlaskim, Zambrowem a Białymstokiem, są grubo po pięćdziesiątce. W każdej wiosce na Podlasiu wystarczy zagadnąć o szeptuchę – wszyscy wskażą drogę.
Jaszczurki, węże i żółwie oferowane na sprzedaż w marokańskich i tunezyjskich soukach (tradycyjnych rynkach) to nie tylko atrakcja dla turystów. One mają również swoje zastosowanie w różnego rodzaju praktykach magicznych. Medycyna ludowa, która wykorzystuje zioła i zwierzęta do uzdrawiania to często jedyna forma leczenia dostępna dla ludności wiejskiej Afryki Północnej.
Maroko nie uchroniło się przed zalewającym je od strony czarnej Afryki czarownictwem. Z czasem samo również zasłynęło jako jedno z najbardziej nawiedzonych miejsc. Marokańskie czarownice są znane w całym świecie i kto miał z nimi do czynienia, omija je szerokim łukiem. Najwięksi sceptycy tracą pewność siebie już przy pierwszym spotkaniu.
Od inwazji arabskiej większość społeczności berberskiej to muzułmanie. A mimo to, wpływy dawnych wierzeń nadały kulturze muzułmańskiej całego Maghrebu specyficzny kształt i stare wierzenia w proroctwa i wróżby wciąż dają tu o sobie znać. Choć Koran zabrania praktyk wróżbiarskich, zaklinacze, uzdrawiacze i jasnowidze cieszą się respektem w całej Północnej Afryce.
Max Freedom Long, znany badacz huny (dawnych wierzeń i praktyk magicznych na Hawajach), po publikacji swojej pierwszej książki na ten temat („Magia cudów”), otrzymał list od brytyjskiego korespondenta wojennego Williama Reginalda Stewarta, w którym ten dowodził, że te same czarodziejskie umiejętności zaobserwował u Berberów z Atlasu Wysokiego… Ba, ja je
Wiara w „złe oko” (arab. ajn, nafs, safa lub nazra) jest bardzo powszechna w krajach arabskich. „Złe oko” to nic innego jak złe spojrzenie innego człowieka lub dżinna, które może sprowadzić na nas nieszczęście. To taki odpowiednik naszego polskiego „rzucania uroków”. Stąd też swój początek bierze magia ochronna, która ma
