Purim – najradośniejsze żydowskie święto
Święto Purim (hebr. losy) często nazywane „żydowskim karnawałem” obchodzone jest 14 dnia miesiąca adar (w roku przestępnym w drugim dniu miesiąca adar) upamiętniające uchronienie Żydów od zagłady w perskim imperium Achemenidów za czasów panowania króla Achaszwerosza (prawdopodobnie był to Kserkses I).
Historia ta opowiada o królu Achaszweroszu (Aswerus), królowej Esterze (Hadassa), jej przybranym ojcu Mardocheuszu (Mordechaj) i ministrze Hamanie. Żyd Mardocheusz wbrew poleceniu króla nie oddawał pokłonu Hamanowi. Z tego powodu Haman postanowił skazać na zagładę wszystkich Żydów. Los wskazał na 13 dzień adar jako datę zagłady. Dowiedziawszy się o tym planie Estera zwróciła się do króla z prośbą o zmianę tej decyzji. W konsekwencji Hamana i dziesięciu jego synów spotkała śmierć, zaś w całej Persji Żydzi zabili 75 tys. ludzi. Zdarzenie to opisuje biblijna Księga Estery – Megilat Ester (Est 9:25-32).
Święto Purim jest poprzedzone tzw. Postem Estery, który upamiętnia trzy dni postu Estery w ramach przygotowań do jej spotkania z królem.
Podczas święta czytana jest w synagodze Księga Estery. Ilekroć pada słowo „Haman”, zebrani hałasują, tupią i grzechoczą kołatkami.
Po południu spożywa się posiłek świąteczny – tradycyjne trójkątne słodkie bułeczki z makiem, śliwkami lub morelami, zwane „uszami Hamana” bądź „kieszeniami Hamana” (które mają reprezentować trójgraniasty kapelusz Hamana). Obowiązkiem religijnym jest w ten dzień pić alkohol aż do momentu, w którym nie można będzie rozróżnić wznoszonych okrzyków: „Niech będzie błogosławiony Mordechaj” i „Niech będzie przeklęty Haman” – Adlojada.
Święto Purim ma charakter karnawałowy i jest chętnie obchodzone także przez niereligijnych Żydów. Uczestnicy przebierają się w kostiumy, często mężczyźni w kobiece, a kobiety w męskie. W tym dniu wielu religijnych Żydów popełnia ograniczone wykroczenia przeciwko prawu żydowskiemu. Zakładane są maski. Tradycyjnie dzieci chodzą od domu do domu i odgrywają przedstawienie Purim Spiel, oparte na historii Estery.
Obyczaj nakazuje spełniać w święto dobre uczynki i posyłać prezenty z pokarmów (miszloach manot), na które mają się składać co najmniej dwie porcje różnych przysmaków, gotowych do natychmiastowego zjedzenia (nie wymagające dodatkowej obróbki). Tego dnia trzeba też być wyjątkowo szczodrym wobec wszystkich ubogich, również wobec naciągaczy.
Tagi: judaizm, święta żydowskie
