Jak wychować dziecko dwujęzyczne. Poradnik dla rodziców (i nie tylko)
Książka „Jak wychować dziecko dwujęzyczne. Poradnik dla rodziców (i nie tylko)” pomoże Ci odpowiedzieć na pytania, co robić i czego można oczekiwać, będąc rodzicem dziecka, które ma szanse stać się w przyszłości osobą dwujęzyczną. Zawiera ona także ogólne wiadomości, które pozwolą ci odpowiedzieć nie tylko na pytanie „jak” w praktyce powinno wyglądać dwujęzyczne wychowanie, lecz również – „dlaczego” proces nauki dwóch języków przebiega tak, a nie inaczej. Będzie ona również przydatna jako bieżąca pomoc przy stosowaniu określonej strategii wychowawczej. Kiedy indziej będziesz miała pokusę, aby zajrzeć do tej książki, gdy stwierdzisz, że dokonania małych dzieci uczących się języka są fascynujące, i zechcesz dowiedzieć się więcej o tym, co się dzieje na poszczególnych etapach tej nauki. Książka również da ci to szersze spojrzenie.
Od jakiegoś czasu staramy się wprowadzać metody z poradnika w życie i na efekty nie trzeba było długo czekać. Poradnik jest świetną pozycją również dla rodziców dzieci, które uczą się języka obcego. Książka w rewelacyjny sposób obrazuje proces nauki języka, najlepsze metody oraz to, jak nie obciążyć zbytnio młodego umysłu dziecka. Barbara Zurer Pearson w swojej książce pisze, że aby dziecko nauczyło posługiwać się aktywnie drugim językiem, powinny być spełnione co najmniej cztery warunki:
- dziecko powinno mieć zapewniony kontakt z językiem,
- dziecko powinno mieć zapewniony kontakt z językiem,
- dziecko powinno mieć zapewniony kontakt z językiem,
- powinno się w nim wykształcić pozytywne nastawienie do posługiwania się tym językiem.
Czwarty warunek jest uwarunkowany trzema wcześniejszymi, gdyż dziecko, które ma zapewniony częsty kontakt z językiem, posługuje się nim swobodnie, a ta swoboda posługiwania się drugim językiem skutkuje pozytywnym nastawieniem i chęcią mówienia w innym języku. Zatem swoboda komunikowania się w obcym języku stymuluje chęć, a chęć stymuluje efekty, gdyż im chętniej i częściej dziecko będzie go używało, z tym większą łatwością będzie się nim posługiwało.
Aby metoda okazała się jednak skuteczna, istnieje jednak pewne minimum dziennego czasu kontaktu z językiem, poniżej którego dzieci nie rozwijają jego znajomości – 20 proc. czasu w ciągu dnia. Jeśli nie zapewnimy dzieciom tego minimum, prawdopodobnie będą rozumiały co do nich mówimy, może nawet zwięźle odpowiedzą, ale nie posiądą umiejętności samodzielnego tworzenia zdań. Wówczas mówienie danym językiem przestaje sprawiać przyjemność, wymaga wysiłku i przestaje owocować. Mamy do wyboru 3 strategie dwujęzycznego wychowania dziecka:
- OPOL (one parent one language) – jeden rodzic, jeden język. Ojciec mówi do dziecka w swoim ojczystym języku, a matka w swoim;
- ml@H (minority language at Home) – język mniejszości w domu. Model, na jakim opiera się wiele rodzin na emigracji, które w domu używają języka ojczystego, podczas gdy dziecko w szkole i na ulicy styka się z innym językiem;
- T&P (Time and place) – czas i miejsce. Strategia używana zazwyczaj przez rodziców jednojęzycznych i mieszkających w ojczystym kraju, polega na wykorzystywaniu wszelkich nadarzających się okazji do zapewnienie dziecku kontaktu z językiem np. obozów językowych, wyjazdów zagranicznych, itp.
Strategie te można modyfikować w zależności od potrzeb, a także łączyć. Ja wymyśliłam jeszcze jedną strategię, którą dość często stosuję (z jakim skutkiem niedługo się przekonamy). Mianowicie – mówienie polecenia po polsku i prawie natychmiastowe powtarzanie go w innym języku.
Książka zdecydowanie godna polecenia. I bezkonkurencyjna (jako, że obecnie to jedyna tego rodzaju pozycja na polskim rynku). Czy przydatna? Jak dla mnie za dużo teorii i wyników badań, do których staram się podchodzić z dystansem. Zbyt mało wskazówek praktycznych. Oczekiwałam konkretnych instrukcji, a nie ogólników. Jeśli uczyć przez zabawę, to przez jakie zabawy? Jeśli stymulować rozwój językowy dziecka, to jak to robić? Niedosyt…
(mm)
Tagi: dzieci dwujęzyczne, dzieci wielojęzyczne, edukacja, książka, nauka
