Rodziny wielokulturowe w Polsce. Wyzwania i zagrożenia
Czy związki międzykulturowe są narażone na rozpad? Jak kształtuje się tożsamość narodowościowa i religijna dzieci z małżeństw mieszanych? Gdzie rodziny multikulturowe mogą zwrócić się o wsparcie? Na te i wiele innych pytań odpowie Wam dr Ewa Sowa-Behtane w swojej najnowszej książce „Rodziny wielokulturowe„. Nasi stali czytelnicy znają już autorkę, z licznych publikacji na temat związków mieszanych na naszym portalu.
Na polskim rynku wydawniczym wciąż brakuje rzetelnych i profesjonalnych opracowań dotyczących rodzin wielokulturowych. Tym bardziej doceniamy to nowatorskie dzieło.
Wielokulturowość jako zjawisko społeczne oznacza nie tylko istnienie obok siebie wielu kultur, ale to przede wszystkim dynamiczny aspekt kontaktów zachodzących między nimi (…). W skali mikrospołecznej znakomicie ilustruje ten proces i oddaje jego istotę zawieranie małżeństw binacjonalnych i tworzenie rodzin wielokulturowych. Z tego punktu widzenia należy wyrazić pełną akceptację dla pomysłu przygotowania przez Ewę Sowa-Behtane odrębnej publikacji poświęconej kategorii rodzin wielokulturowych. Walor recenzowanej książki tkwi w aktualności jej problematyki, ale też w samym podjęciu przez Autorkę analizy zjawiska dotychczas postrzeganego w Polsce jako niszowe (biorąc pod uwagę jego wymiar statystyczny), słabo obecne w świadomości społecznej i w gruncie rzeczy mało rozpoznane. (…) W mojej ocenie przedstawiony do recenzji tekst książki reprezentuje dobry poziom naukowy i wnosi istotny wkład do wiedzy pedagogicznej i socjologicznej o procesach wielokulturowości i rodzinie. O walorach recenzowanej książki stanowi ranga, aktualność i wszechstronność podjętej problematyki, a także jej wymiar praktyczny, odpowiadający na społeczne potrzeby poszerzania specjalistycznej wiedzy o metodach pracy oraz wspierania rodziny wielokulturowej.
(Z recenzji dr hab. Jadwigi Plewko, prof. KUL)
W pierwszym rzędzie należy docenić nowatorstwo i oryginalność poruszonego przez Autorkę tematu, który – choć obecny w polskiej literaturze naukowej – nie doczekał się dotąd tak solidnego i systematycznego opracowania oraz syntezy. Poza tym tematyka ta stała się jeszcze bardziej aktualna z racji ostatnich wydarzeń, które mają obecnie miejsce w Europie – napływu przedstawicieli różnych nacji i kultur, co zapewne sprawi, że zjawisko małżeństw i rodzin wielokulturowych także w naszym kraju stanie się częstsze.
(Z recenzji dr hab. Małgorzaty Stopikowskiej, prof. Ateneum)
Ewa Sowa-Behtane – doktor nauk humanistycznych (w zakresie pedagogiki); magister pedagogiki (specjalności: pedagogika resocjalizacyjna, pedagogika sądowa, profilaktyka społeczna i resocjalizacja); adiunkt w Katedrze Pedagogiki Społecznej Akademii Ignatianum w Krakowie; prezes Stowarzyszenia Rodzin Wielokulturowych; autorka dwóch książek: Wartości członków subkultur młodzieżowych (Kraków 2015), Młodzież ponowoczesna (Kraków 2015) oraz licznych artykułów naukowych w czasopismach i pracach zbiorowych.
Ewka, podziwiam Twoją PRACOWITOŚĆ I ZAPAŁ. Mam jednak zastrzeżenie, takie małe pytanie, czy w Polsce nie widzisz innych związków mieszanych niż beżowo-naszych lub czarno – naszych? Bo popatrz sama, nazwy są u Ciebie w publikacjach bardzo ogólne, tak bardzo, że wydaje się, że dużo się w nich mieści, ale nieprawda – mieszczą się pozornie wszyscy, ale gdy poczytamy, czyta się o beżowych lub czarnych partnerach. Naprawdę Twoje zainteresowania i badania oraz podsumowania i wnioski (szczegółowe) dotyczą wszystkich innych związków, ale nie takich, jakie interesują mnie osobiście? Bo mnie interesują związki mieszane inne niż Ciebie – czyli dla mnie interesujący jest związek: Polak (facet – tata, za to obcokrajowiec – mama, kobieta – za to dziecko – dwujęzyczny miksik, taki sam wspaniały, jak wielu innych miksików – ale już niekoniecznie dlatego, że jest beżowo-czarny czy inny wyraźnie inny, bo z urody jest jak my;) Wiem, co mi odpowiesz:). Zajmij się tym sama…:)
Mario, Dziękuję za komentarz i postaram się rzetelnie odpowiedzieć na pytania 🙂
Owszem widzę inne związki w Polsce niż „beżowo – naszych lub czarno – naszych”. Statystycznie najwięcej jest związków polsko-ukraińskich, więc trudno byłoby ich nie widzieć.
Odniosę się do książki „Rodziny wielokulturowe” bo pod jej opisem jest Twój komentarz. Nie zgodzę się z tym, że książka odwołuje się do związków „beżowo-naszych lub czarno – naszych” i do dzieci z tylko takich małżeństw. Teoria jest tworzona w sposób ogólny, aby można ją odnieść do każdej konfiguracji związku. W całej książce prócz teorii ogólnej pojawiają się przykłady, ale nie są to wcale przykłady dotyczące w jakiejś nadmierności wspominanych przez Ciebie typów związków. Przykłady są różnorodne i albo związane są z literaturą światową dotyczącą różnorodności kultur, albo z dostępnymi światowymi badaniami albo są związane z historią i specyfiką naszego kraju. Nawet mogę je przytoczyć:
– s. 19 – przykład Woody Allena i Mii Farow oraz ich adoptowanych dzieci,
– s. 20 – przykład rodziny polsko-arabskiej (cytowanie za badaniami prof. Stopikowskiej),
– s. 72 – małżeńska Polaków z obywatelami Europy Wschodniej,
– s. 75 – małżeństwa polsko-ukraińskie,
– s. 81 – małżeństwa Polek z Niemcami, Włochami i obywatelami UK,
– s. 91 – fikcyjne małżeństwa: polsko – ukraińskie, białoruskie, gruzińskie, wietnamskie, rosyjskie i armeńskie, a po 2004 roku dominowały kraje: Brazylia, Argentyna, Urugwaj itd.
– s. 102, cytuję badania krakowskie, mężowie i żony polskich obywateli podzieleni są na 4 grupy: Armenia, Wietnam, Ukraina i kraje MENA,
– s. 134 – przykłady różnych kultur (za Hofstede), zaczynające się od Japonii, Austrii, Wenezueli, Szwajcarii itd.,
– s. 137 – opis grup kulturowych: anglosaskiej, latynoeuropejskiej, germańskiej itd.
Wydaje mi się, że w książce są przykłady różnorodnych związków. A przede wszystkim większość książki to teoria nie odwołująca się do przykładów.
Maria, razem możemy stworzyć bardziej wielokulturowy Polska. Musimy być liberalnych jak San Francisco.