Stosunek islamu do kłamstwa. Czy warto wierzyć w przysięgi składane na Koran?
Znając oddanie wyznawców islamu, zwykliśmy traktować ich przysięgi składane na Koran niezwykle poważnie. Niestety, muzułmanie to też tylko ludzie i też zdarza im się kłamać. Nawet w imię Koranu…
Co ciekawe, muzułmanie często bardziej wzdragają się przed krzywoprzysięstwem popełnionym w imię świętego marabuta, niż na Koran (mimo iż sam marabut i kult świętego, który jest z nim związany, to idea zupełnie sprzeczna z islamem). Toteż kłamstwo w imię Koranu wypowiedziane bez mrugnięcia powieką, może nie przejść przez gardło kłamcy, jeśli poprosimy o powtórzenie przysięgi, ale w imię marabuta.
Sam Koran stanowczo potępia kłamstwo i dopuszcza je tylko w wyjątkowych sytuacjach, które precyzyjnie określa. Co zrobić, skoro człowiek w swojej niezmierzonej przebiegłości zawsze znajdzie sposób jak Boże Prawo ominąć? Koran potępia nie tylko kłamstwo, ale i zatajenie prawdy. Kłamstwo usuwa nas z prostej drogi, a prawdomówność prowadzi do raju – czytamy w świętej księdze muzułmanów. Mamy nie tylko sami nie kłamać, ale również wybierać sobie szczerych przyjaciół. Prawdziwy wierzący nie kłamie. Kłamca jest nieszczęśliwy! Kłamstwo zostanie ukarane.
2:42 I nie ubierajcie prawdy w fałsz! I nie ukrywajcie prawdy, skoro przecież wiecie!
40:28 Zaprawdę, Bóg nie prowadzi drogą prostą tego, kto jest występnym kłamcą.
39:3 . Zaprawdę, Bóg nie prowadzi drogą prostą tego, kto jest kłamcą i niewdzięcznikiem!
10:17 A kto jest bardziej niesprawiedliwy od tego, kto wymyśla kłamstwo przeciw Bogu albo kto za kłamstwo uważa Jego znaki? Zaprawdę, grzesznicy nie są szczęśliwi!
6:93 A kto jest bardziej niesprawiedliwy aniżeli ten, który wymyśla kłamstwo przeciwko Bogu? Albo który mówi: „Zostało mi objawione!” – a nic mu nie zostało objawione i który mówi: „Ja ześlę coś podobnego do tego, co zesłał Bóg!” Gdybyś mógł widzieć niesprawiedliwych przebywających w otchłaniach śmierci i aniołów z wyciągniętymi rękami: „Wyprowadźcie wasze dusze! Dzisiaj otrzymacie zapłatę – karę poniżenia – za to, iż mówiliście nieprawdę przeciw Bogu i wynosiliście się dumnie ponad Jego znaki!”
9:119 O wy, którzy wierzycie! Bójcie się Boga i przebywajcie z tymi, którzy mówią prawdę!
47:21 …lepiej byłoby dla nich, aby byli szczerzy wobec Boga. To będzie dla nich lepsze. Przekazał Abdullah ibn Masud, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Musicie być prawdomówni, ponieważ prawdomówność prowadzi do cnoty, a cnota prowadzi do Raju [Dżanna]. Człowiek, który stale mówi prawdę zostanie uznany u Allaha za prawdomównego. Fałsz prowadzi do występku, a występek prowadzi do Ognia (Piekła) i człowiek, który nieustannie kłamie zostanie uznany przez Allaha za kłamcę”.
Al Hasan ibn Ali ibn Abi Talib powiedział, że zapamiętał Proroka (pokój z nim) mówiącego: „Zostawcie to, co prowadzi was do niepewności, dla tego co jest pewne. Prawdomówność jest pewna i łagodna, gdy kłamstwo jest zwątpieniem i zmieszaniem”. [Tirmidhi 2520, Nasai 8/327, Ahmad 1/200]
Abu Sufjan opisuje spotkanie z Herakliuszem, który spytał, co Prorok (pokój z nim) nakazał swoim naśladowcom. Abu Sufjan odparł: „Nakazał czcić jedynie Allaha i nie dodawać mu towarzyszy we czci, i zakazał tego, co nasi przodkowie robili. Nakazał modlić się, być prawdomównym, cnotliwym i podtrzymywać więzi rodzinne”. [Bukhari 1/30, Muslim 1773]
96:15 Niech się ma na baczności! Jeśli nie zaprzestanie, to, zaprawdę, pociągniemy go za kosmyk; Za kosmyk kłamliwy i grzeszny!
16:105 Jedynie kłamstwo wymyślają ci, którzy nie wierzą w znaki Boga; tacy są kłamcami!
Mimo to, wielu muzułmanów na moje „testowe” pytanie: Czy mógłbyś przysiąc na Koran matce twojego dziecka, że nie obrzezasz waszego wspólnego syna, a potem w tajemnicy go obrzezać? – odpowiedziało TAK. W tym konkretnym przypadku usprawiedliwiali swoje kłamstwo oddaniem woli Boga i przestrzeganiem Bożych nakazów. W ich mniemaniu grzech wynikający z nieobrzezania syna będzie dużo cięższy niż krzywoprzysięstwo (nawet na Koran). Wielu z nich patrząc Ci w oczy powie, że teściowa Cię uwielbia (w imię utrzymania dobrych stosunków w rodzinie), mimo iż doskonale wiedzą, że ta wylewa na Ciebie tony jadu. Wśród muzułmanów popularna jest nauka o tzw. białym kłamstwie, które dopuszcza oszustwo w trzech przypadkach:
- Gdy są ludzie ze sobą skłóceni (żeby ich ze sobą pogodzić),
- W sytuacji zagrożenia życia (gdy np. jest wojna i oprawca pyta, gdzie się ktoś ukrył, bo chce go zabić); Warto jednak wspomnieć jeszcze o dwóch pojęciach w islamie: takijja i ketman. Takijja (arab. lęk, ostrożność, choć często tłumaczone jako obłuda lub ukrywanie) to ukrywanie i przyzwolenie na ukrywanie prawdziwych wierzeń w wypadku prześladowań religijnych (lub osobistego niebezpieczeństwa) obowiązujące w islamie. Takijja jest niemal tak stara jak islam i po raz pierwszy została użyta w 612 roku przez Ammara ibn Yasira. Początkowo stosowana była głównie przez szyitów prześladowanych w tym czasie przez urzędowy sunnizm i kalifów. Obecnie jest aprobowana również przez część sunnitów (wiele autorytetów religijnych i zwykłych wyznawców sunnickich uważa ją jednak za tchórzostwo). W historii często stosowana była przez imamitów i różne wyznania pochodzenia ismailickiego. Obecnie często stosowana przez Ahl-e hakk i jezydów. Takijja pochodzi z Koranu (3:28) [„chyba że obawiacie się z ich strony jakiegoś niebezpieczeństwa”] . Natomiast ketman oznacza warunkowe zwolnienie z okazywania wiary, możliwe do zastosowania tylko w skrajnych przypadkach (przymusu lub zagrożenia). W krańcowej formie umożliwia pozorne wyparcie się wiary.
- Małżonkowie mogą sobie prawić komplementy, które są nieprawdziwe ale wpłyną na ocieplenie ich relacji.
Pojęcie białego kłamstwa jest jednak zbyt często wykorzystywane do usprawiedliwienia zwykłego kłamstwa… Cóż, jak zwykle wina leży w ludziach, a nie w religii. Ta jasno mówi, co wolno, a czego nie.
