Unikkaaqatigiinniq. Eskimoski sposób na szczęście
To, co sprawia że pewne społeczności czują się szczęśliwe i spełnione, bywa bardzo iluzoryczne, trudne do uchwycenia i jeszcze trudniejsze do nazwania słowami. Unikkaaqatigiinniq w języku Inuitów (inuktitut) oznacza siłę, jaka wypływa z tzw. story-telling (pojęcie popularne nie tylko na arktycznych terenach Kanady, Alaski i Grenlandii, ale również w Afryce, a może nawet przede wszystkim tam).
Cały sekret zdrowia mentalnego Inuitów ukryty jest w słowie Piliriqatigiinniq, które oznacza wspólną, kolektywną pracę dla dobra całej wspólnoty. Ta praca obejmuje cztery obszary:
- Inuuqatigiittiarnig czyli respektowanie WSZYSTKICH ludzi bez wyjątków, budowanie pozytywnych relacji z innymi i troszczenie się o innych. Ludzie którzy budują takie relacje rosną w siłę i nabierają poczucia pewności siebie, dzięki wsparciu wspólnoty.
- Pittiarniq czyli bycie uprzejmym i dobrym dla WSZYSTKICH BEZ WYJĄTKU.
- Iqqaumaqatigiinniq to część holistycznego światopoglądu Eskimosów, koncepcja, w której wszystkie myśli, czyli cała wiedza, łączą się w jedno.
- Unikkaaqatigiinniq czyli storyteling (i nim właśnie dzisiaj się zajmiemy).
Storry-telling (wybaczcie ale nie będę nawet się starała przetłumaczyć tej nazwy bo wszelkie próby ubrania jej w nasz język muszą skończyć się fiaskiem) to nic innego jak opowiadanie różnych historii (baśni, mitów, prawdziwych historii, coachingowych pogadanek itp.). Ważny jest tutaj jednak sposób, w jaki owo opowiadanie się odbywa. Opowiadaniem zajmują się zwykle profesjonalni opowiadacze / osoby starsze, które posiadły już życiową mądrość i cieszą się uznaniem społecznym. A słuchaczami są wszyscy członkowie plemienia czy wspólnoty społecznej.
Opowieści i mity zawsze odgrywały kluczową rolę w tworzeniu wspólnych zasad moralnych, aspiracji i instrukcji dotyczących dobrego życia dla ludzi. Takie momenty, kiedy wspólnie się śmiejemy, płaczemy razem z innymi, czy stajemy się głęboko zmotywowani określoną historią – to jest właśnie siła unikkaaqatigiinniq.
Story-telling to nie tylko droga dzielenia się wiedzą i przekazywania jej z pokolenia na pokolenie w społecznościach niepiśmiennych. To również sposób na budowanie więzi społecznych, most międzypokoleniowy łączący starszyznę i młodzież.
– Na szczycie świata zgromadzili się wszyscy rodzice i wymyślili, jak dyscyplinować dzieci bez krzyczenia na nie, bez besztania ich, a nawet bez mówienia gniewnym tonem – zaczyna się jedna z eskimoskich opowieści. Ich sekret to starożytne narzędzie – unikkaaqatigiinniq. Bo story-telling to również eskimoski sposób na wychowywanie dzieci. Opowiadanie zamiast karcenia sprawia – zdaniem Inuitów – że ich dzieci są bardziej opanowane.
Tagi: Eskimosi, Inuici, Sposób na szczęście, story-telling, szczęście, sztuka szczęścia
